Met de uitschrijving van deze prijsvraag, heeft de kerkgemeente Våler gekozen voor een stap die slechts zelden in de kerkhistorie wordt genomen, maar altijd bijzondere resultaten heeft. Het aanboren van de collectieve creativiteit van de moderne architectuurgemeenschap biedt een uitgelezen kans om een nieuwe stap te maken in de ontwikkeling van het kerkgebouw. Een gebouw dat monumentaliteit koppelt aan toegankelijkheid, openheid combineert met spiritualiteit en ontzag wekt terwijl het vriendelijk is. Kortom, een kerkgebouw dat past in deze tijd.

Het gebouw is ontworpen om twee belangrijke, maar schijnbaar tegenstrijdige eisen te verenigen: de openheid van een ontmoetingsplek (Domus Ecclesiae), die de kerk betrekt in de gemeenschap, en de geslotenheid van een afgezonderde ruimte (Domus Dei), die de concentratie en rust van spiritualiteit kan bieden. Daarom wordt de kerk als een open ring in een nieuw aan te leggen park geplaatst. De ring, die een binnentuin omzoomt, wordt aan één zijde opgetild, zodat men er binnen kan komen zonder een drempel te hoeven te passeren. Men is er gewoon opeens. In de omheining van de ring staan de verschillende ruimtes als paviljoens onder een gedeeltelijk open dak. Alle paviljoens zijn te bereiken via een overdekte rondgang. Buiten de ring, maar te bereiken via de rondgang, zijn de wereldlijke functies geplaatst, zoals de toiletten, opslag, technische ruimtes, maar ook de ruimtes voor de priester en de ouderlingen. Die zijn daarmee ook van buitenaf toegankelijk. De ruines van de oorspronkelijke kerk worden bekleed met graniet, zodat ze een plein vormen, het voorportaal van de nieuwe kerk. Als het donker is zal vanuit deze plek een toren van licht de wolken verlichten.