Bandung Block Restructuring is een haalbaarheidsstudie voor een stedelijke vernieuwingsprogramma waarin huiseigenaren gezamenlijk groene open plekken in zeer dichtbebouwde volkswijken (kampongs) in Indonesische steden realiseren. Deze studie geeft de antwoorden op drie belangrijke vragen: hoe waarborg je de veiligheid van eigenaarschap voor de bewoners, hoe kan de zelforganisatie van de herontwikkeling worden gefaciliteerd voor de gemeenschap, en welk woningtype is geschikt om hogere dichtheden met extra, inkomsten genererend bouwvolume te realiseren naast groene open plekken?

Krill heeft voor deze studie een team samengesteld dat mede bestaat uit Toledo, consultant in financieringsmechanismen, en Emik, een consultant in participatieve ontwikkelingsprocessen.
Om de architectonische mogelijkheden van de herontwikkeling te onderzoeken, is een studie gedaan naar de logistiek voor tijdelijke herhuisvesting van de betrokken huishoudens. De beperkte mogelijkheden hiervoor leidde tot de keuze voor een kavelsgewijze ontwikkeling. De onregelmatige vorm van de kavels wordt hierdoor direct in de vorm van het bouwvolume weerspiegeld. Het woningtype dat het best aan de eisen van de lokatie en het proces beantwoord, is dat van gestapelde maisonnettes, waarbij ieder appartement direct aan de straat ontsloten is, zoals bij beneden-bovenwoningen. De verdichting kan op deze manier leiden tot een verhoging van het bouwvolume, terwijl er significant ruime groene open plekken kunnen worden gerealiseerd. Voor een voorbeeldlokatie met vijf huizen, werd de steeg verbreed, kon iedere woning meer dan 15% extra ruimte krijgen, was er ruimte om één van de vijf kavels in zijn geheel te vergroenen, en kwam er een zesde eenheid bij. Deze eenheid was bedoeld om extra huurinkomsten te genereren die (een deel van) de ontwikkelkosten zou kunne terugverdienen voor de huiseigenaren.
Eigenaarschap werd veilig gesteld door de woningen in een collectief op te nemen, vergelijkbaar met het Nederlandse VVE-principe. Hiervoor werd de mogelijkheid gevonden in de Indonesische condominiumwet.
Voor het participatieproces werd het concept van ‘serious gaming’ omarmd. Hiervoor werd een spel ontworpen dat los gebaseerd werd op Monopoly, om de waardevermeerdering van de woningen te representeren, maar dat dusdanig aangepast om de mogelijkheid voor co-design te faciliteren.